அழகான இஸ்லாம் பெண்ணை தான் காதலித்து திருமணம் செய்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று ஆசைப்படும் இந்து மதத்தைச் சேர்ந்த ஹீரோ வால்டர் பிலிப்ஸ், தனது இஸ்லாம் நண்பனின் திருமண நிகழ்ச்சியில் நாயகி இஷா தல்வாரை சந்திக்கிறார்

இஸ்லாமிய பெண்ணான இஷா தல்வாரை கண்டதும் காதல் கொள்ளும் வால்டர் பிலிப்ஸ், அவரிடம் நெருங்க பல்வேறு முயற்சிகளை மேற்கொண்டு ஒரு வழியாக இஷாவுடன் நட்பு பாராட்டவும் தொடங்கிவிடுகிறார்.

பிறகு அவரிடம் தனது காதலை சொல்ல, ஆச்சாரமான இஸ்லாம் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த இஷா தல்வார் தனது முடிவை சொல்லாமல் மவுனம் காக்க, அவரது மவுனத்தை கலைப்பதற்காக அவரது வீட்டுக்கு செல்லும் வால்டர் பிலிப்ஸை, இஷாவின் குடும்பத்தார் போலீஸில் பிடித்துக்கொடுத்து விடுகிறார்கள். காதல் விவகாரம் என்று அறியாமல் வால்டர் பிலிப்ஸிடம் போலீஸார் விசாரணை மேற்கொண்டு வர, காவல் நிலைய கம்பிகளில் இருந்து விடுதலை அடையும் அவர் தனது காதலில் வெற்றி பெற்றாரா இல்லையா, என்பதுதான் க்ளைமாக்ஸ்.

அறிமுக நாயகனான வால்டர் பிலிப்ஸ், காதல் காட்சிகளில் தனது துள்ளல் நடிப்பால் ரசிக்க வைக்கிறார். இஷா தல்வாருக்கு வசனம் குறைவு என்றாலும், தனது கண்களின் அழகாலே பல வசனங்கள் பேசிவிடுகிறார். காமெடி ஏரியாவில் அர்ஜுனன் பளிச்சிட்டாலும், அவருடன் வரும் சில கதாபாத்திரங்கள் ரம்பமாக இருக்கிறார்கள்.

ஜி.வி.பிரகாஷ் குமாரின் இசையில் மெலொடி பாடல்கள் கேட்கும் ரகமாக இருந்தாலும், மனதில் பதியவில்லை. விஷ்ணு சர்மாவின் ஒளிப்பதிவு படத்திற்கு பெரும் பலம். நாயகியை பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாம், என்று தோன்றும் அளவுக்கு அம்புட்டு அழகாக காண்பித்திருக்கிறார் மனுஷன்.

’தட்டத்தின் மறையத்து’ என்ற மலையாளப் படத்தின் ரீமேக்கான இப்படத்தில், இயக்குநர் மித்ரன் ஜவஹர், காதல் துடிப்பையும், இளசுகளின் துள்ளலையும் வழிய வழிய காட்டியிருந்தாலும், திரைக்கதையை, பஞ்சரான சைக்கிளை ஓட்டுவது போல நகர்த்தியிருக்கிறார்.

மலையாள ரசிகர்களை கவர்ந்த இப்படம், ‘பம்பாய்’ படத்தின் தாக்கத்தில் இருந்தே இன்னும் வெளிவராத தமிழக ரசிகர்களுக்கு ‘மீண்டும் ஒரு காதல் கதை’ யாக அல்லாமல், பழைய காதல் கதையாகவே தெரிகிறது.

ஆந்திராவில் ஒரு வீட்டில் நடந்த உண்மைச் சம்பவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு தெலுங்கில் ராம்கோபால் வர்மா இயக்கிய ஐஸ்க்ரீம் படம் தான் தமிழில் ‘சாக்கோபார்’ ஆக டப் ஆகியிருக்கிறது.

வெறும் ரெண்டேகால் லட்சத்தில் எடுக்கப்பட்ட இந்தப்படம் சுமார் 40 கோடி ரூபாய்க்கும் மேல் அங்கு வசூல் செய்ததாம்.

சரி கதைக்கு வருவோம்…

ஸ்டடிக்காக தனக்கு சொந்தமான பங்களா ஒன்றுக்கு காதலன் நவ்தீப் உடன் வருகிறார் தேஜஸ்வி. வந்தவர் அவர் மட்டுமே அந்த பங்களாவில் தைரியமாக தங்குகிறார்.

மிக அழகிய வேலைப்பாடுகளுடன் கட்டப்பட்டிருந்த அந்த பிரம்மாண்ட பங்களாவுக்கு இருட்டு பகல் என்றெல்லாம் இல்லை. எந்த நேரமும் ஏதாவது அமானுஷ்ய நிகழ்வுகள் நடக்கிறது.

இதனால் பல இரவுகள் தூக்கத்தையும் தொலைத்து, பல பகல்கள் நிம்மதியையும் தொலைக்கிற தேஜஸ்வி அங்கு நடப்பது என்ன என்பதே தெரியாமல் குழம்பிப் போகிறார்.

கிளைமாக்ஸில் எல்லா செயல்களுக்கும் அவரே காரணம் என்பதாக முடிகிறது படம்!

ஒரு நாயகன், ஒரு நாயகி, வேலைக்காரப் பெண்மணி, அவளுடைய மகன், ஒரு ப்ளம்பர், ஒரு பீட்ஸா விற்க வருபவர், ஒரு கிளவி என ஆகக்குறைந்த எண்ணிக்கையிலான கதாப்பாத்திரங்களை வைத்துக் கொண்டு ஒரு திகில் கூட்டை ஒரே ஒரு வீட்டுக்குள் கட்டியிருக்கிறார் இயக்குநர் ராம் கோபால் வர்மா.

இந்த மாதிரியான திகில் படங்களெல்லாம் அவருக்கு கை வந்த கலை தான். ஆனால் நாயகியை திகில் படத்தில் முடிந்த வரை ஆடைகளை அவிழ்க்க வைத்து ரசிகர்களை ரசிக்க வைப்பதிலும் ஒரு புத்திசாலித்தனம் தெரிகிறது.

ஹீரோவாக வரும் நவ்தீப்புக்கு அவ்வளவாக படத்தில் வேலையில்லை என்றாலும் கிளைமாக்ஸில் பரிதாபத்தை அள்ளிக்கொள்கிறார்.

நாயகியாக வரும் சந்தனக்கட்டை தேஜஸ்வி தான் படத்தின் தொண்ணூறு சதவீதக் காட்சிகளை ஆக்ரமித்திருக்கிறார்.

உள்ளாடைகளை அசால்ட்டாக அவிழ்ப்பது முதல் மாடிக்கும் வராண்டாவுக்கும் நடையாய் நடக்கிற போது அவருடைய முன்னழகும், பின்னழகும் திரையில் ரசிகர்களை கிறங்கடிப்பது நிச்சயம்.

ராம்கோபால்வர்மா தேஜஸ்வியை இயக்கியதை விட படத்தின் ஒளிப்பதிவாளர் அஞ்சி தான் முழுமையாக கையாண்டியிருக்கிறார். தேஜஸ்வியை ஓட விட்டு, நடக்க விட்டு, படுக்க விட்டு, குளிக்க விட்டு இப்படி பல ஆங்கிள்களில் ரகளையான கோணங்களில் ஒளிப்பதிவு செய்து ரசிகர்களின் ஏக்கத்தை போக்குகிறார்.

வேலைக்காரியாக வரும் சந்தீப்தி அளவாகப் பேசினாலும் அவர் கண்கள் ஆயிரம் வாட்ஸ் நடிப்பை அப்படியே வெளிப்படுத்துகிறது.

எத்தனை மார்க் போட்டாலும் அத்தனையும் ஆடை அவிழ்ப்பில் அலட்சியம் காட்டாத நாயகி தேஜஸ்விக்குத்தான் போய்ச்சேரும்.

பொதுவாகவே தன்னுடைய படங்களின் நாயகிகளை ரசிகர்கள் தூக்கத்தை தொலைக்கிற விதமாகத்தான் தேர்ந்தெடுத்து நடிக்க வைப்பார் ராம்கோபால்வர்மா.

இதில் ஒருபடி மேலே போய் அதே லெவல் செலக்‌ஷனோடு கவர்ச்சியையும் வாரி இறைக்க வைத்திருக்கிறார்.

விஜய் சேதுபதி படங்கள் என்றாலே விசேஷம் தான். எல்லாம் அவர் தேர்ந்தெடுத்து நடிக்கிற கதைகள் அப்படி.

அப்படி கேரக்டராகவே வாழ்ந்து விடும் விஜய் சேதுபதியும், வணிக சமரசத்துக்குள் போகாத இயக்குநர்களில் ஒருவரான சீனு ராமசாமியும் இணைந்து தந்திருக்கும் வாழ்க்கையின் இன்னொரு லெவல் யதார்த்தம் தான் இந்த ‘தர்மதுரை’.

ராதிகாவின் நான்கு மகன்களில் ஒருவரான விஜய் சேதுபதி டாக்டர் தான். ஆனால் அந்தப் பொறுப்பே இல்லாமல் எப்போதுமே குடித்து விட்டு வீட்டிலும், அக்கம் பக்கத்திலும் கலாட்டா செய்வதையே வேலையாக வைத்திருக்கிறார்.

விஜய் சேதுபதியின் அடாவடிகள் தாங்க முடியாத அண்ணனும் இரண்டு தம்பிகளுமே அவரை ‘போட்டுத் தள்ள’ முடிவு செய்கிறார்கள்.

அவர்களிடமிருந்து விஜய் சேதுபதியை தப்பிக்க வைக்கிறார் ராதிகா. வீட்டை விட்டுச் செல்லும் போது வீட்டில் இருக்கிற அண்ணனுடைய 8 லட்சம் ரூபாய் பணத்தோடு போய் விடுகிறார் விஜய் சேதுபதி. ஊரில் உள்ளவர்களிடம் சீட்டுப்பணம் பிரித்து சேர்த்த பணம் காணாமல் போவதால் ராதிகாவின் குடும்பமே அவமானப்பட்டு ஊரை காலி செய்கிறது.

விஜய் சேதுபதி எடுத்துச் சென்ற பணம் என்னவானது? ஒரு டாக்டரான விஜய் சேதுபதி குடிகாரர் ஆகிற அளவுக்கு அவரது வாழ்க்கையில் நடந்தது என்ன? என்பதையே நெகிழ வைக்கிற ப்ளாஷ்பேக் காட்சிகளோடு பந்தி வைத்திருக்கிறார் இயக்குநர் சீனு ராமசாமி.

கெத்தாக நடிப்பதில் கெட்டிக்காரரான விஜய் சேதுபதி இதில் குடித்து விட்டு வருகிற, போவோர்களிடமெல்லாம் லந்தைக் கொடுக்கிற காட்சிகளில் செம ரகளை ரகம். அதே சமயம் ஒரு மனிதநேயமுள்ள டாக்டராக யதார்த்த முகம் காட்டும் போதும், காதலை இழந்து அழுகிற போதும் மனுஷன் மனசில் உட்கார்ந்து விடுகிறார். எல்லாப் படத்திலேயும் இப்படியே மெயிண்டெயின் பண்ணுங்க விஜய் சேதுபதி!

தமன்னா, சிருஷ்டி டாங்கே, ஐஸ்வர்யா ராஜேஷ் என கவர்ச்சிக்கு ஓ.கே சொல்லுகிற மூன்று நாயகிகள் கையில் கிடைத்தும் அவர்களை கிளாமல் டால் ஆக பயன்படுத்தாமல் கன்னியமான கதாபாத்திரங்களில் நடிக்க வைத்திருப்பது பாராட்டுக்குரியது.

விஜய்சேதுபதியின் அம்மாவாக வரும் ராதிகா கிராமத்து அம்மாக்களின் முகத்தை அப்படியே திரையில் கொண்டு வந்திருக்கிறார். மருத்துவ கல்லூரி புரொஃபஸராக வரும் ராஜேஷ், ஐஸ்வர்யாவின் அப்பாவக வரும் எம்.எஸ்.பாஸ்கர், விஜய்சேதுபதியின் அண்ணனாக வரும் அருள் தாஸ், தம்பியாக வரும் சௌந்தரபாண்டி என படத்தில் வருகிற அத்தனை கதாபாத்திரங்களையும் எவ்வளவு தூரத்துக்கு இயல்பாக காட்ட முடியுமோ? அவ்வளவு தூரத்துக்கு காட்டியிருக்கிறார்கள்.

காமெடிக்கு கஞ்சா கருப்பு இருக்கிறார். சரியான இயக்குநர்கள் கையில் சிக்கினால் கஞ்சாவில் காமெடி வாசனை வரும் என்பதற்கு இந்தப்படமும் ஒரு சாம்பிள்!

பருத்தி வீரனுக்குப் பிறகு கிராமத்துப் பின்னணி இசையில் இன்ஸ்ட்ரூமெண்ட்டுகளை பெண்டெடுத்திருக்கிறார் யுவன். பாடல்களில் ப்ரெஷ்னெஸ்!

சுகுமாரின் ஒளிப்பதிவில் கிராமத்துக்கே உரிய அழகை முழுமையாக திரையில் வார்த்திருக்கிறார்.

மருத்துவம் படிக்கும் மாணவர்கள் வெளிநாடுகளுக்கு செல்லாமல் கிராமங்களுக்கு சென்று சேவையாற்ற வேண்டும் என்கிற கருத்தை ஆணி அடித்தாற்போல் குடும்பத்தோடு பார்க்கக் கூடிய வகையில் திரைக்கதையாக்கித் தந்திருக்கிறார் இயக்குநர் சீனு ராமசாமி.

Kabali Tamil gangster-drama film written and directed by Pa. Ranjith. The film stars Rajinikanth as the title character, whilst Taiwanese actor Winston Chao, Radhika Apte, Dhansika, Dinesh Ravi, Kalaiyarasan, and John Vijay star in other pivotal roles. Produced by Kalaipuli S. Thanu. Music by Santhosh Narayanan. Cinematography G. Murali.

Gangster Kabali (Rajinikanth) is released from Malaysia jail after 25 years. He hunts for his rivals. Shoot-outs happen. He also supports a foundation Free Life that rehabilitates drug addicts and gangsters. The kids at this foundation’s school ask him to narrate his story. In a flashback, the story of his rise as gangster, how he married Kumuthavalli (Radhika Apte) and the incident that put him in jail is told. In a sudden development, he meets his daughter (Dhansika). Later a drug lord tells him that his wife is also alive. He and his daughter now head to India to search Kumuthavalli.

Rajanikanth nailed it with his look, styling and performance. He is absolutely flawless and supremely stylish in the don character. Radhika Apte is aptly cast as Rajni’s wife. John Vijay has done a good supporting role. Winston Chao is the perfect antagonist. He is ruthless. Kishore also adds spices as baddie. Dhanshika, Dinesh, Kalaiarasan have done justice to their roles. Director Pa. Ranjith had a saleable premise and most of all got the nod from the superstar. He should have put in excessive effort to make it a memorable film. Santosh Narayan’s background score is impressive. Cinematography is an asset. Editing could have been crisp. Art department did a fine job. Dialogues are a huge drawback.

Rating – 3/5

‘நாய்கள் ஜாக்கிரதை’ படத்தின் வெற்றிக்குப் பிறகு சிபிராஜின் நடிப்பில் எதிர்பார்ப்பை ஏற்படுத்திய படம்.

வழக்கமான பேய்ப்படங்களுக்கே உரிய காமெடி த்ரில்லர் படமாக தர முயற்சித்திருக்கிறார் இயக்குநர் தரணீதரன்.

சேலத்துக்கு அருகில் இருக்கிற அயன்புரம் என்கிற கிராத்தில் ஜாக்சன் என்கிற பேயின் இம்சை தாங்கவில்லை என்று போலீசுக்கு புகார் போகிறது.

உண்மையிலேயே கிராமத்து மக்களின் நிம்மதியைக் கெடுக்கும் ஜாக்சன் என்பது பேய் தானா? அல்லது வேறு எவனாவது அந்த பெயரில் மக்களை பயமுறுத்துகிறானா? இல்லையா என்பதை கண்டுபிடிக்க சென்னையிலிருந்து கிளம்புகிறார் போலீஸ் சிபிராஜ்.

போன இடத்தில் கிராமத்து தேவதை பிந்து மாதவியை காதலிக்க, நேராக அவருடைய அப்பாவிடம் போய் பெண் கேட்கிறார்.

அந்த நேரம் பார்த்து முறைமாமன் நான் இருக்கும் போது வெளியில இருந்து வந்தவனுக்கு பொண்ணை கட்டிக் கொடுத்துடுவீங்களா..? என்று எண்ட்ரி கொடுக்கிறார் கருணாகரன்.

ஒரு பெண்ணுக்கு எப்படி இருவரை கட்டி வைப்பது? என்று யோசிக்கும் மாமனார் ஊரையே மிரட்டிக் கொண்டிருக்கும் ஜாக்சன் பங்களாவில் யார் தொடர்ந்து ஒரு வாரம் தங்கி விட்டு உயிரோடு வருகிறார்களோ? அவருக்குத்தான் என் பொண்ணைக் கொடுப்பேன் என்கிறார்.

சவாலை ஏற்றுக்கொண்ட சிபிராஜ் – கருணாகரன் இருவரும் பங்களாவுக்குள் செல்கிறார்கள். போட்டியில் ஜெயித்தது யார்? பிந்துமாதவியை லவ்விக் கொண்டு போனது யார்? ஜாக்சன் என்பது பேய் தானா? போன்ற கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்கிறது கிளைமாக்ஸ்.

சந்திரமுகி படத்தில் வருவது போல திகிலூட்டும் பங்களாவிலேயே முக்கால்வாசிப் படத்தை எடுத்து முடித்திருக்கிறார்கள்.

சிபிராஜூக்கு ஸ்மோக் எபெக்ட்டில் எண்ட்ரி கொடுத்தாலும் படத்தை அதே சீரியஸோடு கொண்டு செல்லாமல் காமெடியாகக் கொண்டு செல்வது ரசிக்க வைக்கிறது.

சிபிராஜ் – யோகிபாபு காம்போவின் காமெடி முதல் பாதியில் நன்றாக ஒர்க் – அவுட் ஆகியிருக்கிறது. இரண்டாம் பாதியில் அந்த வேலையை கருணாகரன் தொடர்கிறார். வந்து போகிற காட்சிகளில் எல்லாம் யோகிபாபுவும், கருணாகரனும் கொடுக்கும் டைமிங் கவுண்டர்கள் கலகலப்புக்கு கூடுதல் கேரண்டி.

நாயகியாக வரும் பிந்து மாதவிக்கு குறிப்பிட்டு சொல்கிற அளவுக்கு படத்தில் காட்சிகள் இல்லை.

முதல்பாதி காமெடி, பிந்துமாதவியுடன் ரொமான்ஸ் என்று நகரும் காட்சிகள் இரண்டாம் பாதி முழுவதும் சத்யராஜின் ப்ளாஸ்பேக் காட்சிகளுக்கு சென்று விடுகிறது.

அதில் வருகிற மொட்டை ராஜேந்திரன் சத்யராஜ் கூடவே வரும் அடியாட்கள் என எல்லா கேரக்டரும் காமெடி செய்ய முயற்சித்தாலும் எதுவுமே மனம் விட்டு சிரிக்க முடியாமல் போவது திரைக்கதையின் தொய்வு.

சித்தார்த் விபினின் பின்னணி இசை பயமுறுத்துவதில் குறை வைக்கவில்லை.

சுதந்திரத்துக்கு முந்தைய காலகட்ட கதையை சம கால கதையோடு கலந்து ஒரு புதுவிதமான பேய்ப்படத்தை தர நினைத்த இயக்குநர் அதற்கான சுவாரஷ்யங்களை படத்தில் அதிகப்படுத்தாமல் விட்டது பெரும் குறை.

இரவு 9 மணி ஆனதும் பங்களாவின் மேல் கிராபிக்ஸில் பிரிட்டிஸ் கொடியை பறக்க விடுவது, அந்த காலகட்ட மனிதர்களுக்கு மேக்கப் போடுவது, என தொழில்நுட்பத்தை முழுமையாக பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

அதேபோல படத்தில் பாராட்ட வேண்டிய இரண்டு பேர் ஒளிப்பதிவாளர் யுவாவும், ஆர்ட் டைரக்டர் டி.என். கபிலனும். இருவருக்கும் டயர்ட் ஆகிற அளவுக்கு படத்தில் எக்கச்சக்க வேலையை கொடுத்திருக்கிறார்கள்.

பேய் படம் என்பது சரிதான். அதற்காக பகல் காட்சிகளை கூட மணிரத்னம் படங்கள் மாதிரி லேசான இருட்டில் படமாக்க வேண்டியதன் அவசியம் என்ன?

முதல் பாதியில் இருந்த வேகம் இரண்டாம் பாதியில் அப்படியே சுருங்க ஆரம்பித்து விடுகிறது. குறிப்பாக ‘அவர்கள் ஜாக்சனின் உளவாளிகள்’ என்று திரும்ப திரும்ப வரும் ரிபீட் காட்சிகளை கத்தரி போட்டிருக்கலாம்.

வழக்கமான பழி வாங்கும் பேய்ப்படம் என்றாலும் அதை சுதந்திர காலத்துக்கு முந்தையது என்று புதிதாக யோசித்த வகையில் இயக்குநர் தரணீதரனுக்கு பாராட்டு தெரிவிக்கலாம்.

ஜாக்சன் துரை – கம்பீரம் கம்மி!

சமீபகாலமாக தமிழ்சினிமாவில் வரும் சில படங்கள் நம்மை வெகுவாக கவனம் ஈர்க்கின்றன. காக்கா முட்டை, விசாரணை, அம்மா கணக்கு என ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு ஜானரில் நம் அன்றாட வாழ்க்கையின் ஒரு அங்கமாக நாம் வாழ்கிற வாழ்க்கையை யோசிக்க வைக்கின்றன.

அப்படிப்பட்ட நல்ல படங்களின் வரிசையில் இதோ சமுத்திரக்கனியின் ‘அப்பா.’

நம்மில் எத்தனை பேர் நாம் நம் குழந்தைகளை அவர்களின் இயல்பிலேயே வளர விடுகிறோம்.

இந்தக் கேள்விக்கு சமீபகால பெற்றோர்களின் பதில் நிச்சயமாக உண்மையாக இருக்காது.

குழந்தைகள் விளையாடுகிற வயதில் அவர்களை படி படி என்று நச்சரிக்க ஆரம்பித்து விட்டோம். அவர்களுக்கு எதில் ஆர்வமோ அதற்கு மாறாக நாம் ஒன்றை அவர்களிடம் வம்படியாக திணிக்கிறோம். ஒரு எந்திரம் போல குழந்தைப் பருவத்திலேயே வாழ்க்கையை கற்றுக் கொள் என்கிறோம். இப்படி அவர்களின் அந்தந்த வயசுக்கான இயல்பை மீறி வளரும் குழந்தைகளின் வாழ்க்கைத்தரம் இந்த சமுதாயத்தில் எப்படிப்பட்டதாக அமையும்?

இந்தக் கேள்விக்கு ”குழந்தைகளை குழந்தைகளாகவே இருக்க விடுங்கள். அதுதான் ஒவ்வொரு அப்பாக்களும், அம்மாக்களும் குழந்தைகளுக்கு செய்யும் மிகப்பெரிய கடமை” என்பதை பொட்டில் அடித்தாற்போல் சொல்கிற படம் தான் இந்த ‘அப்பா.’

சத்தியமாக ஒவ்வொரு தமிழ்சினிமா ரசிகனும் கைதட்டிப் பாராட்டி பெருமிதத்தோடு வரவேற்க வேண்டிய படம். இப்படி ஒரு சிந்தனை இயக்குநர் சமுத்திரக்கனிக்கு ஏற்பட்டது நவீன தமிழ்ச் சமுதாயத்துக்கு அவசரம் மட்டுமல்ல, அவசியமும் கூட! இந்தப் படத்தைப் பார்த்து ஒரு நூறு அப்பாக்களாவது திருந்தினால் அது படத்துக்கு கிடைத்த வெற்றி மட்டுமல்ல, இந்த சமுதாயத்துக்கு கிடைத்த வெற்றி. அந்த மாற்றம் நிச்சயம் நிகழும் என்பது உறுதி.

ஒரு அப்பா இல்லை. படத்தில் நான்கு விதமான அப்பாக்கள்.

அவர்களிடம் நான்கு விதமான சூழல்களில் குழந்தைகள் எப்படி வளர்கிறார்கள் என்பதே கதை.

ஒவ்வொரு குழந்தைகளின் வாழ்க்கைப் பின்னணியையும் சுவாரஷ்யம் கூட்டி திரைக்கதையை நகர்த்தியிருக்கிறார் இயக்குநர் சமுத்திக்கனி.

விளையாட வேண்டிய வயதில் தனது மகனை ப்ளே ஸ்கூலில் சேர்க்க ஆசைப்படுகிறார்… இல்லை இல்லை அடம் பிடிக்கிறார்… சமுத்திரக்கனியின் கோபக்கார மனைவி. ”அவன் படிக்கிறதுக்கு இன்னும் வயசு இருக்கு, விளையாடட்டுமே விடு” என்கிறார் சமுத்திரக்கனி.

எல்லா குடும்பத்திலும் இறுதியில் ஜெயிப்பது பொம்பளையின் கோபம் தானே? பாத்திரம், பண்டங்களை ரோட்டு வரை உருள ஆரம்பிக்க, வேறு வழியில்லாமல் மனைவி ஆசைப்பட்டது போலவே தனது மகனை ஒரு தனியார் ப்ளே ஸ்கூலில் சேர்க்கிறார்.

ஒருநாள் அந்தப் பள்ளியின் பெற்றோர்கள் சந்திப்புக்கு போகும் சமுத்திரக்கனிக்கு அந்தப் பள்ளியின் கல்வி முறை எரிச்சலைத் தருகிறது.

உங்க மனசாட்சியைத் தொட்டுச் சொல்லுங்க… ரெண்டு வயசுப் பிள்ளை இந்த தாஜ்மஹாலை செஞ்சதா? யாரையாவது செய்யச் சொல்லி எடுத்து வந்து கொடுத்தா அதை உண்மைன்னு சொல்லுவீங்களா? யாரை ஏமாத்த இந்த நாடகம் என்கிறார்.

நீளும் அந்த வாக்குவாதத்தில் மகனை அந்த தனியார் பள்ளியிலிருந்து நீக்கி வந்து அரசுப் பள்ளியில் சேர்க்கிறார்.

அவ்வளவு தான்.

வீட்டில் மீண்டும் ஒரு புயல் அடிக்கிறது. ‘உங்களாலேயே அவனோட படிப்பு பாழாப்போயிடும்” என்று கோபித்துக் கொண்டு தனது அப்பாவின் வீட்டுக்கு வண்டியேறி விடுகிறாள் மனைவி.

அதன்பிறகு தன் மகன் ஆசைப்பட்டபடியே அவனுக்கு நீச்சலில் ஆர்வம் இருப்பதை தெரிந்து கொண்டு அதில் அவனை ஈடுபட வைத்து போதுமான கல்வியோடு, நீச்சல் போட்டியிலும் சாதிக்கிற அளவுக்கு வளர்த்து ஆளாக்குகிறார்.

படிப்பைத் தவிர தன் மகனுக்கு வேறு எந்த சிந்தனையும் வந்து விடக்கூடாது என்பதை கண் கொத்திப் பாம்பாக சுற்றி சுற்றி வந்து பார்க்கிறார் இன்னொரு அப்பாவான தம்பி ராமையா.

சதா எந்த நேரமும் படிப்பைத் தவிர வேறு எதையும் மாணவர்களுக்கு அண்ட விடாத ஒரு பள்ளியில் சேர்த்து விட, ”அப்பா நான் சொல்றதை ஒரு நிமிஷம் கேளுங்க” என்று அழுது கொண்டே கெஞ்சும் மகனுக்கு அந்தப் பள்ளியின் விடுதியில் நடக்கும் கொடுமைகளைக் கூட கேட்கத் தயாராக இல்லை.

பாவம் அந்த பிஞ்சு மனசு என்ன செய்யும்? அவன் எடுக்கிற அந்த கிளைமாக்ஸ் முடிவு இந்தக் கால அப்பாக்கள் ஒவ்வொருவரையும் அதிர்ச்சியோடு சிந்திக்க வைக்கிறது!

தனியார் பள்ளிகளில் படித்தால் தான் நம் பிள்ளை நன்றாகப் படிக்கும் என்று கண்மூடித்தனமாக நம்பும் பெற்றோர்களின் எண்ணத்தை மறுபரிசீலனை செய்ய வைக்கிறது தம்பி ராமையாவின் கேரக்டர்.

தமிழ்சினிமாவுக்கு கிடைத்த மிகச்சிறந்த நடிப்புக் கலைஞர்களில் இவரும் ஒருவர் என்பதை இந்தப்படத்திலும் நிரூபித்திருக்கிறார்.

‘இருக்கிற இடம் தெரியாம வளரணும்டா” என்று சொல்லி சொல்லியே மகனை வளர்க்கும் இன்னொரு அப்பா நமோ நாராயணன்.

கடைசியின் மகனின் வளர்ச்சியும் வயசுக்கேத்த வளர்ச்சியாக இல்லாமல் போய் விட மண்டையில் படிப்பும் பெரிதாக ஏறாமல் போகிறது. ஆனாலும் அவனுக்குள் இருக்கின்ற கவிதைத் திறமையை கண்டுபிடித்து அவனை ஒரு மழலைக் கவிஞராக்கி படிப்பிலும் நம்பிக்கை கொடுத்து மனதால் இந்த சமுதாயத்தில் ஒரு நல்ல இடத்துக்கு கொண்டு வருகிறார் சமுத்திரக்கனி.

என் மகள் மாநிலத்தில் முதலிடத்தில் வந்ததுக்கு நான் காரணமில்லை. எல்லாமே அவள் மட்டும் தான் காரணம். பரீட்சை இருக்கிற நேரத்துல கூட எனக்கு ஒத்தாசையா ஒன்றரை மணி நேரம் கடைக்கு வந்து வேலை செஞ்சிட்டுப் போவாள். நான் அவளை படிக்க வெச்சேன். அவ்ளோதான். மகள் செய்த சாதனைக்கு மகள் மட்டுமே காரணம் தான் என்று மகளை முழுமையாக நம்புகிற இன்னொரு அப்பா.

இப்படி நான்கு விதமான அப்பாக்களின் மன உணர்வுகளை படமாக்கித் தந்திருக்கிறார் சமுத்திரக்கனி.

தயாரிப்பு, இயக்கம், நடிப்பு என படத்தின் மூன்று முக்கிய பொறுப்புகளையும் தானே சுமந்திருக்கும் சமுத்திரக்கனி எந்த பொறுப்பையும் சற்றும் சிதறி விடாமல் மிக அழகாக கொண்டு செல்கிறார்.

நான்கு அப்பாக்களில் அவரும் ஒரு அப்பா. இப்படி ஒரு அப்பா நமக்கு கிடைக்க மாட்டாரா? என்று பிள்ளைகளும், இப்படிப்பட்ட அப்பாவாக நாம் நம் பிள்ளைகளுக்கு இருந்து விட மாட்டோமா? என்று அப்பாக்களையும் சத்தியமாக ஏங்க வைத்து விடுகிறது படம் முழுக்க சமுத்திரக்கனி சுமந்து வரும் தயாளன் என்கிற அந்த அதி அற்புதமான அப்பா கேரக்டர்!

ஒரு சமயத்தில் மகன் காணாமல் போய் விட அவனை நாள் முழுக்க சைக்கிள் மிதித்தே தேடி அலைந்து ஒரு கட்டத்தில் சோர்ந்து போக அந்த நேரத்தில் வரும் ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு மகனின் இருப்பை உறுதி செய்கிறது.

மகனின் வருகைக்காக காத்திருந்து அவனைப் பார்த்ததும் வாரி அணைத்துக் கொண்டு கண்கலங்குவாரே அந்தக் காட்சியில் நாமும் நம்மை அறியாமல் கண் கலங்கி விடுகிறோம்.

‘காக்கா முட்டை’ விக்னேஷ், ராகவ், யுவலட்சுமி, கேபிரில்லா, நசத் என படத்தின் நடித்திருக்கிற ஐந்து குழந்தைகளும் அடடா என்ன ஒரு நடிப்பு. ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விதத்தில் அசரடிக்கிறார்கள்.

பேருந்தில் சக வயது சிறுமியான கேபிரில்லாவைப் பார்த்ததும் ‘காக்கா முட்டை’ விக்னேஷ்க்கு பயத்துடன் கூடிய இனக்கவர்ச்சி ஏற்பட மகனையும், அந்த சிறுமியும் வீட்டுக்கு கூட்டி வந்து ஒரு கப் காபி கொடுத்து அந்த இடைவெளியை லேசாக்குவது அபாரம் கனி சார்.

அதே சமயத்தில் ”இனிமே இந்த வீட்டுக்கு நீ எப்போ வேணும்னாலும் வரலாம். ஆனா இங்க தான் போறேன்னு சொல்லிட்டு வரணும்” என்று சொல்கிற போது பொதிந்திருக்கிறது நூறு சதவீதம் ‘உண்மை’.

‘நாயை நாம் பாதுகாத்தால் அது கிராமம். நாய் நம்மை பாதுகாத்தால் அது நகரம்’ என்று இரண்டு வரிகளில் நகைச்சுவை உணர்வுடன் கூடிய கவிதைகளை எழுதும் திறமை மகனுக்கு இருந்தும் அதை சட்டை செய்யும் நமோ நாராயணன் மாதிரியான அப்பாக்கள் தான் எத்தனை எத்தனை பேர்?

எங்கு போனாலும் மகளை முழுமையாக நம்புகிற அந்த இஸ்லாமிய அப்பா, வீட்டில் ஆண் துணை இல்லாமல் வளர்ந்தாலும் தனது மகளை சரியாக வளர்க்கும் அம்மா. மழலைக் கவிஞரின் கவிதை நூல் வெளியீட்டு விழா காட்சிகளில் மட்டுமே வந்து போகிற கவிஞர்கள் யுகபாரதி, பா. விஜய், ‘குழந்தைங்க சரியாத்தான் இருக்காங்க, பெத்தவங்க தான் தப்பா இருக்காங்க’ என்று கோபத்தோடு பொங்குகிற இயக்குநர் சசிகுமார் என படத்தில் வருகிற சின்னச் சின்ன கதாப்பாத்திரங்களும் சரியான தேர்வு.

”எதையெல்லாம் என்கிட்ட சொல்ல முடியோமோ? அதையெல்லாம் செய். எதையெல்லாம் சொல்ல முடியாதோ? அதையெல்லாம் செய்யாதே” என்று கை தட்டல்களை அள்ளுகிற உயிர்ப்புள்ள வசனங்கள் படம் முழுக்க ஆங்காங்கே உண்டு. படத்தில் ஒரு சிறு பாடலைத் தவிர மற்ற இடங்களில் இப்படிப்பட்ட கருத்தாழமுள்ள வசனங்களால் நிரப்பியிருக்கிறார் சமுத்திரக்கனி.

வசனங்கள் இல்லாத இடங்களில் இளையராஜாவின் பின்னணி இசை திரைக்கதைக்கு வலுவூட்டியிருக்கிறது.

ரிச்சர்ட் எம். நாதனின் ஒப்பனை இல்லாத ஒளிப்பதிவு கூடுதல் பலம்.

ஒரு போதனையாக இல்லாமல் கமர்ஷியல் கலந்து ஒரு பாடமாக தந்திருக்கிறார் இயக்குநர் சமுத்திரக்கனி.

அப்பா – இது படமல்ல, பிள்ளைகளைப் பெற்ற ஒவ்வொரு பெற்றோர்களுக்கும் வாழ்க்கைக்கான பாடம்!

தமிழ்த் திரையுலகில் பேய்ப் படங்களாக வந்து கொண்டிருக்கம் சூழ்நிலையில், இந்தப் படத்திலும் பேய் இருக்குமோ என்ற எண்ணத்தை ஏற்படுத்தி, ஒரு ‘மர்டர் மிஸ்ட்ரி’யை மிகவும் பரபரப்பாகவும், விறுவிறுப்பாகவும் கொடுத்து ரசிக்க வைத்திருக்கிறார் இயக்குனர் ஏ.எம்.ஆர்.ரமேஷ்.

அவர் இதற்கு முன் இயக்கிய “குப்பி, வனயுத்தம்” ஆகிய இரண்டு படங்களுமே விமர்சகர்களால் பெரிதும பாராட்டப்பட்ட படங்கள். அந்தப் படங்களை நிஜ சம்பவங்களை அடிப்படையாக வைத்துக் கொடுத்து பேசப்பட்டார். அதே போல இந்தப் படமும் நிஜ சம்பவம் ஒன்றின் கதையா இருக்குமோ என்று பட வெளியீட்டிற்கு முன் பத்திரிகைகளில் பரபரப்பாகப் பேசினார்கள். அந்த அளவிற்கு தன்னுடைய படங்களின் மூலம் மீடியாக்களிடமும், ரசிகர்களிடமும் பெயரெடுத்தவர் இயக்குனர் ரமேஷ்.

இந்த ‘ஒரு மெல்லிய கோடு’ படத்திலும் அவருடைய திரைக்கதைதான் படத்தின் ஹைலைட். ஒரே ஒரு இரவில் நடக்கும் கதைதான் இந்தப் படம். பிரபல பெண் தொழிலதிபரான மனிஷா கொய்ராலா கொலை செய்யப்பட, அவருடைய உடல் ‘போஸ்ட் மார்ட்டம்’ செய்தவதற்காக பலத்த பாதுகாப்புடன் வைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால், திடீரென அவருடைய உடல் காணாமல் போய்விடுகிறது. மனிஷாவின் கணவரான ஷாம் மீது சந்தேகம் கொண்டு போலீஸ் அதிகாரியான அர்ஜுன் அவரை தன்னுடைய விசாரணை வளையத்திற்குள் கொண்டு வருகிறார். காணாமல் போன மனிஷாவின் உடலைக் கண்டுபிடிக்கும் முயற்சியில் அவர் ஈடுபடுகிறார். அதன் பின் என்ன நடந்து என்பதுதான் படத்தின் பரபரபப்பான திரைக்கதை. படத்தின் முடிவு ரசிகர்கள் யாருமே யூகிக்க முடியாத ஒரு முடிவு.

அறிமுகமான காலத்திலிருந்தே போலீஸ் அதிகாரி கதாபாத்திரம் என்றால் அர்ஜுனுக்கு அல்வா சாப்பிடுவது போல. இந்தப் படத்திலும் அந்தக் கதாபாத்தில் சர்வசாதாரணமாக நடித்திருக்கிறார். ஷாமை விசாரிக்கும் காட்சிகள் அனைத்திலும் கம்பீரமான போலீஸ் அதிகாரி கண் முன் நிற்கிறார். ஆக்ஷனில் அதிரடியான போலீஸ் அதிகாரியாக பார்த்த அர்ஜுன் இந்தப் படத்தில் அமைதியான போலீஸ் அதிகாரியாக நடிப்பில் அதிரடி காட்டியிருக்கிறார்.

தன்னை விட மூத்த வயதுடைய மனிஷா கொய்ராலாவைத் திருமணம் செய்து கொண்டாலும் இன்னொரு பக்கம் அக்ஷா பட்டை காதலித்துக் கொண்டிருக்கிறார். படத்தில் ஆரம்பம் முதலே ஷாமை வில்லனைப் போலவே தெரிகிறார். எந்த விதமான கதாபாத்திரத்திலும் தன்னால் நடிக்க முடியும் என மீண்டும் நிரூபித்திருக்கிறார் ஷாம்.

மனிஷா கொய்ராலா சிறிய இடைவெளிக்குப் பிறகு தமிழில் நடித்துள்ள படம். ஷாமின் காதலியாக அறிமுகமாகியிருக்கும் அக்ஷா பட் தமிழுக்கு வந்துள்ள அழகான அறிமுகம். அர்ஜுனின் வலது கரமாக படத்தின் இயக்குனர் A.M.R.ரமேஷும் விசாரணை அதிகாரியாக பொருத்தமான நடிப்பை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்.

இளையராஜாவின் இசை வழக்கம் போலவே பின்னணி இசையில் படத்திற்கு விறுவிறுப்பைக் கூட்டியிருக்கிறது.

அதிகமான காட்சிகள் மருத்துவமனை வளாகத்தில் இருந்தாலும் அது தெரியாத அளவிற்கு ஒளிப்பதிவாளர் கிருஷ்ணஸ்ரீராமும், படத் தொகுப்பாளர் கிருஷ்ண ரெட்டியும் இயக்குனருக்கு பக்கபலமாக இருக்கிறார்கள். மருத்துவமனையை ‘செட்’ என்று சொன்னால் நம்பவே முடியாது.

‘ஒரு மெல்லிய கோடு’ – மிரட்டலான த்ரில்லர்.

தமிழ் சினிமாவில் அவ்வப்போது தான் சமூக கருத்தை மையபடுத்தி படங்கள் வருகின்றன, அப்படி ஒரு நல்ல கருத்தினை மைய்யபடுத்தி எடுக்கப்பட்ட படம் தான் ‘அம்மா கணக்கு’

சரி கதைக்கு போவோம், தன் கணவன் இறந்த பின் தனி ஆளாக வீட்டு வேலை உட்பட பல வேலைகளை செய்து தனது மகளை படிக்க வைக்கிறாள் சாந்தி(அமலா பால்), ஆனால் தனது மகள் கணக்கு பாடத்தில் படு மொக்கை மேலும் அவளுக்கு படிப்பில் ஆர்வமும் இல்லாமல் இருக்க, அவளை எப்படியாவது படிக்க வைத்து தான் படும் கஷ்டம் தனது மகள் படக்குடாது என பாடுபடுகிறாள் சாந்தி. இப்படி இருக்க அவள் சரியாக படிக்காமல் போக. ரேவதியின் அறிவுரைப்படி தன் மகள் படிக்கும் பள்ளியிலேயே பத்தாம் வகுப்பு சேருகிறாள் சாந்தி. பின் என்ன ஆகிறது என்பது தான் மீதி கதை.

படத்திற்கு பெரும் பலம் சேர்க்கிறது இசைஞானி இளையராஜாவின் இசை, பின்னணி இசையில் காட்சியின் ஆழத்தை உணர்த்துகிறார். மேலும் பாடல்கள் பலே ரகம்.

கேவ்மிக் யு ஆரியின் ஒளிப்பதிவு அபாரம். மாறி மாறி ஒரே லொகேஷன் என இருந்தாலும் அதை போர் அடிக்காமல் காட்டியிருக்கிறார் அவர்.

விஜய் முருகன் கலையில் தனது நேர்த்தியை காட்டியிருக்கிறார். ஏழை வீடு மற்றும் ரேவதியின் பணக்கார வீடு இரண்டிலும் தனது கலை வண்ணம் வேற லெவல்.

படத்தில் கதாநாயகன் மற்றும் கதாநாயகி இரண்டுமே அமலா பால் தான், திருமணம் ஆன மாதிரி நடிப்பதற்கே தயக்கம் காட்டும் நடிகைகள் மத்தியில் பத்தாவது படிக்கும் பெண்ணிற்கு அம்மா வேடத்தில் நடித்தமைக்கே அவரை பெரிதும் பாராட்டியே ஆக வேண்டும். மேலும் அவரது நடிப்பு அபாரம். அமலா பாலிற்கு பெண்ணாக நடித்திற்கும் யுவஸ்ரீ கேரக்டராக வாழ்ந்திருக்கிறார் என்று தான் சொல்ல வேண்டும், அனைத்து காட்சிகளிலும் அவரின் நடிப்பு அபாரம். வாத்தியாராக வரும் சமுத்திரகனி இந்த முறை தனது நடிப்பில் சற்று வித்யாசம் காட்டியிருக்கிறார்.

அம்மா கணக்கு படத்தை எழுதி இயக்கியிருக்கிறார் அஸ்வினி ஐயர் திவாரி, ஒரு சராசரி தாயின் கனவு அதற்காக அவள் எடுக்கும் முயற்சி மேலும் எல்லாருக்கும் கல்வி அவசியம் என ஒரு நல படத்தை கொடுத்திருக்கிறார் இயக்குனர்.

இப்படத்தினை தனது வண்டர்பார் நிறுவனத்தின் மூலம் தயாரித்திருக்கிறார் தனுஷ். தயாரிப்பாளர்கள் கமர்ஷியல் என ஓடிக்கொண்டிருக்க, சமூக அம்மறையோடு படம் கொடுத்தமைக்கு தனுஷ் அவர்களுக்கு பாராட்டுக்கள்

அம்மா கணக்கு – கணக்கு சரியா தான் இருக்கு

தெருவில் என்ன நடந்தாலும் கண்டும் காணாமல் விலகிச் செல்லும் மெட்ரோ சிட்டி மக்களிடம் ‘செயின் பறிப்பு’ என்கிற அட்ராசிட்டி வேலையைச் துணிச்சலும் செய்யும் ஒரு இளைஞன், அவனைச் சார்ந்த கூட்டாளிகளின் கதையும் தான் இந்த ”மெட்ரோ.”

பத்திரிகை ஒன்றில் வேலை பார்க்கும் ஹீரோ சிரிஷுக்கு அம்மா – அப்பா ஒரே ஒரு தம்பி என அளவான நடுத்தர வர்க்கத்தின் குடும்பம்.

அவருடைய தம்பி சத்யா தனது காதலி கேட்கும் காஸ்ட்லி செல்போனுக்காகவும், காஸ்ட்லி பைக்குக்காகவும் கூடவே படிக்கும் இன்னொரு இளைஞனுடன் சேர்ந்து செயின் பறிப்பு வேலையில் இறங்குகிறான்.

முதல் பறிப்பு வெற்றிகரமான முடிய கையில் ஒரு லட்சம் கிடைக்கவும் சத்யாவின் மனது சதா எந்த நேரமும் செயில் பறிப்பிலேயே ஈடுபட ஆரம்பிக்க ஒரு நாள் அந்தப் பாசக்கார அம்மாவுக்கும் இளைய மகனின் கோர முகம் தெரிய வருகிறது. பதறித் துடிக்கும் அந்த அன்பான அம்மாவையே கொலை செய்யத் தூண்டி விடுகிறது. கையில் புரளும் பணம்.

அம்மாவை கொன்றது யார்? என்று தனது நண்பன் செண்ட்ராயனுடன் சேர்ந்து நூல் பிடித்தாற் போல் தேடிப்போகும் மூத்த மகன் சிரிஷ் அதன் பின்னணியில் சொந்தத் தம்பியே இருப்பதைக் கண்டு அதிர்ச்சியடைகிறான்.

சொந்தத் தம்பியாக இருந்தாலும் தவறு தவறு தானே? பாசத்தை கக்கத்தில் வைத்து விட்டு தம்பிக்கான தண்டனையை கொடுத்தானா? இல்லையா? என்பதே கிளைமாக்ஸ்.

சென்னை மாதிரியான மெட்ரோ சிட்டிகளில் ”ஹெல்மெட் கட்டாயம்” என்கிற சட்டம் பொது மக்களின் உயிரை காப்பாற்ற பயன்பட்டாலும், செயின் திருடர்களுக்கு கொண்டாட்டம் தான் என்பதை இந்தப்படம் காட்சிக்கு காட்சி பிரதிபலிக்கிறது. சத்யாவும் அவனது கூட்டாளிகளும் செயின் பறிப்பு வேலையை ஹெல்மெட்டை மட்டும் மாட்டிக்கொண்டு ஈஸியாக செய்து முடிக்கிறார்கள். ( இனி ஒரே பைக்கில் வரும் இரண்டு பேர் ஹெல்மெட் போட்டு வந்தால் உஷாராக இருக்க வேண்டும் போல!)

ஹீரோவாக புதுமுகம் சிரிஷ். ஒரு சீரியஸான கதைக்கு இந்த பிஞ்சு மூஞ்சியை எப்படி இயக்குநர் டிக் செய்தார் என்று தெரியவில்லை. ரொமான்ஸ் காட்சியில் நாயகியுடன் நெருங்கவே கூச்சப்படுகிறார். ஆக்டிங்கை இன்னும் கொஞ்சம் இம்ப்ரூவ் பண்ணனும் ப்ரோ.

அதை விடக்கொடுமை அவரது நண்பராக வரும் செண்ட்ராயன், அவரே ஒரு செயின் பறிப்பு திருடன் போல் தான் இருக்கிறார். அவரின் துணையோடு அம்மாவை கொலை செய்தவனை கண்டுபிடிக்க கிளம்புவது காமெடி தானே? சில இடங்களில் செண்ட்ராயனின் டயலாக்குகளை ரசிக்கலாம்.

ஹீரோ சிரிஷை விட அவரது தம்பியாக வரும் சத்யா தான் படத்தின் பெரும்பாலான காட்சிகளை ஆக்ரமிக்கிறார். ஆரம்பத்தில் அமைதியாக கூச்ச சுபாவத்தோடு வரும் இவர் நேரம் செல்லச் செல்ல தனது கொடூர முகத்தை காட்டுவது கை தட்டல்களை அள்ளுகிறது.

ஏதோ நாயகி கேரக்டரை படத்தில் வைக்க வேண்டுமே என்கிற கட்டாயம் டைரக்டர் ஏற்பட்டதோ என்னவோ? நாயகியாக வரும் மாயா எதற்காக வருகிறார் என்றே தெரியவில்லை. ”நல்லா நடிச்சிருக்கேம்மா…” என்று பாராட்டிச் சொல்ல ஒரு காட்சி கூட அந்த அழகுப் பொண்ணுக்கு படத்தில் இல்லை.

செயின் பறிக்கும் இளைஞர்களை வழி நடத்தும் வில்லனாக வருகிறார் பாபிசிம்ஹா. சதா எந்த நேரமும் ஒரே ஒரு அறைக்குள் தான் இருக்கிறார். ஆனால் எல்லா செயின் பறிப்பு வேலைகளுக்கும் இவர் தான் டைம் டேபிள், கூகுள் மேப் எல்லாம் போட்டுக் கொடுக்கிறார். ( எப்படி பாஸ்?)

சென்னை சிட்டியை அதன் இயல்பு மாறாமல் காட்டியிருக்கிறார் ஒளிப்பதிவாளர் உதயகுமார். இனி தெருவில் நடந்தாலே கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் என்கிற உணர்வை அவருடைய ஒளிப்பதிவும், ஜோகனின் பின்னணி இசையும் உண்டாக்கி விடுகிறது.

தன் காதலிக்காகத்தான் செயின் பறிப்பு வேலையில் இறங்குகிறான் சத்யா. அவளையே ஒரு கட்டத்தில் வெறுத்து ஒதுக்கிற அளவுக்கு குவியும் பணம் அவனது குணத்தை மாற்றுகிறது என்றால் இந்தப் படத்தை பார்க்கும் இளைஞர்களின் மனநிலையும் எதை நோக்கிப் போகும் என்பதை இயக்குநர் கவனிக்க மறந்திருக்கிறார்.

இருந்தாலும் சென்னை போன்ற மெட்ரோ சிட்டிகளில் சர்வ சாதாரணமான நடக்கும் செயின் பறிப்பு சம்பவங்களில் இருந்து மக்களை உஷார் படுத்த முயற்சித்திருக்கிறார். அந்த எண்ணத்துக்கு ஒரு ஸ்பெஷல் பாராட்டு!

மெட்ரோ – உஷார்!

வடசென்னையை மையப்படுத்தி வந்திருக்கும் அடுத்த படம் இது. கேங்ஸ்டர் கதைதான். ஆனால் கொஞ்சம் நகைச்சுவையாக கொடுத்திருக்கிறார்கள்.

த்தத்தைக் கண்டாலே வலிப்பு வரும் அளவுக்கு போபியோ நோய் உள்ளவர் ஹீரோ ஜி.வி.பிரகாஷ். இவரது அப்பா, தாத்தா இருவருமே அந்தக் காலத்து ரவுடிகள். ஆனால் இவருக்கு மட்டும் ரவுடியிஸம் செட்டாகவில்லை. அதே ராயபுரத்தை ஆட்டிப் படைத்துக் கொண்டிருக்கும் தாதா ‘நைனா’ என்னும் சித்தப்பு சரவணன். மீனவர் சங்கத் தலைவர், துறைமுகத்தின் அதிகாரிகள், தொகுதி எம்.எல்.ஏ. என்று பலரையும் கைக்குள் வைத்திருக்கும் இந்த நைனாவுக்கு ராயுபரத்திலேயே ஒரு எதிரி உருவாகிறான்.
பெண்களைக் கடத்தி வெளிநாடுகளுக்கு கப்பலில் அனுப்பி வைத்தால் நிறைய பணம் சம்பாதிக்க வாய்ப்பிருப்பதாகச் சொல்கிறான். சரவணன் அதைத் தடுத்து “வேற வேலைய பார்” என்று சொல்லியனுப்ப.. கோபத்தில் அவன் தனது ஆட்களை அனுப்பி சரவணனை கொலை செய்ய முயல்கிறான்.

நெஞ்சில் விழுந்த வெட்டுக்குத்துடன் உயிர் தப்பிய சரவணன் இப்போதுதான் தனது வாழ்க்கையை கொஞ்சம் ரீவைண்ட் செய்து பார்க்கிறார். தனக்கிருக்கும் ஒரே மகள், மனைவி, குடும்பத்தினர் தனக்குப் பின்பு என்ன ஆவார்களோ என்று பயப்படுகிறார். தனக்குப் பின்பு இந்த ராயபுரத்திற்கு யார் நைனாவாக அமர்வது என்று யோசிக்கிறார். இதற்கெல்லாம் ஒரே தீர்வாக தனது மகள் ஆனந்திக்கு எதற்கும் அஞ்சாத ஒரு ரவுடியை கல்யாணம் செய்துவைத்துவிட்டு அவனையே ராயபுரத்திற்கு நைனாவாக்கிவிடலாம் என்று நினைக்கிறார். இதற்காக அந்தப் பகுதி முழுவதிலும் எதற்கும் அஞ்சா சிங்கத்தைத் தேடி நாயாய், பேயாய் அலைகிறார்கள் அடியாட்கள்.

இதற்கு முன்பாகவே ஆனந்தியை பார்த்துவிடும் ஜி.வி.பிரகாஷ் அவர் மீது காதல் கொண்டு அலைகிறார். ஆனந்தி தங்கியிருக்கும் ஹாஸ்டலுக்குள் போய் அவளை பார்க்க முயல்கிறார். அதே நேரம் அதே ஹாஸ்டலில் இருக்கும் ஒரு பெண்ணைத் தூக்க கடத்தல்காரர்களும் நுழைகிறார்கள். அதே நேரம் அதே இடத்திற்கு சரவணனை வெட்டியவனும் வர… அவனைத் தூக்க சரவணனும் ஆட்களை அனுப்புகிறார்.

மின் சப்ளையை துண்டித்தவுடன் கிடைத்த கேப்பில் யாரோ சரவணனின் எதிரியை போட்டுத் தள்ள.. இந்தப் படுகொலையை ஜி.வி.பிரகாஷ்தான் செய்திருக்கிறார் என்று நினைக்கிறார்கள் சரவணனின் அடியாட்கள். இதனால் ஜி.வி.பிரகாஷ் மிகப் பெரிய ரவுடி என்று நினைத்து சரவணனிடம் அவரைப் பற்றி மாற்றிச் சொல்ல.. சரவணன் பிரகாஷை வரவழைத்துப் பேசுகிறார்.
தனது காதலியின் அப்பாவே முன் வந்து பேசுகிறார் என்பதால் ஜி.வி.பிரகாஷும் இதற்கு ஒப்புக் கொள்ள.. கல்யாணத்தில் முடிகிறது. இந்த நேரத்தில் ஜி.வி.பிரகாஷின் ரத்த போபியோ ஆனந்திக்கும், சரவணனுக்கும் தெரிய வருகிறது. சரவணனை மீண்டும் ஒரு முறை கொலை செய்ய முயற்சிகள் நடக்கிறது. ராயபுரத்தில் இருந்தே சரவணனை குடும்பத்துடன் துரத்த அடியாட்கள் கொலை வெறியுடன் அலைய.. இந்தப் பிரச்சினையில் இருந்து ஜி.வி.பிரகாஷும், அவரது குடும்பமும் எப்படி தப்பிக்கிறார்கள் என்பதுதான் திரைக்கதை.

கேங்ஸ்டர் கதை என்றாலும் அதற்குண்டான திரைக்கதையில், இடையிடையே நகைச்சுவைத் துணுக்குகளையும் சேர்த்து அவ்வப்போது சிரிக்க வைத்திருக்கிறார் இயக்குநர். ஜி.வி.பிரகாஷின் உடல்வாகு, அவரது நடிப்புத் திறன் இதற்கேற்றாற்போல் பெரிய மாஸ் ஹீரோவாக அவரை ஆக்காமல் காமெடி ஹீரோவாகவே உருவாக்கியிருக்கிறார் இயக்குநர். சரவணனும், யோகி பாபு, கருணாஸ், வில்லனாக நடித்த லாரன்ஸ் ஆகியோர் நடித்தவைதான். உண்மையாகவே இவர்கள் சம்பந்தப்பட்ட காட்சிகளில் நகைச்சுவையையும் தாண்டி கேங்ஸ்டர் கதையாகவே படம் சீரியஸாகவே நகர்கிறது. இவர்கள் இல்லாத காட்சிகளில்தான் நகைச்சுவையாகத் தெரிகிறது.

கடைசி கட்டத்தில் வரும் மொட்டை ராஜேந்திரன், மன்சூர் அலிகான், பொன்னம்பலம் என்ற மூவர் கூட்டணியின் அலம்பல்களும், சுவையான திரைக்கதையும் படத்தை நல்லவிதமாக முடிக்க வைத்திருக்கிறது. ஒட்டு மொத்தமாகப் பார்க்கப் போனால் தியேட்டரில் 2 மணி நேர எண்ட்டெர்டெயின்மெண்ட்டுக்கு இந்தப் படம் உத்தரவாதம் என்பது மட்டும் உண்மை.